علاوه بر تعداد زیادی رادیوایزوتوپ، دو ایزوتوپ پایدار Cu-63 و Cu-65 موجود است.تعداد بسیار زیادی از این رادیوایزوتوپها دارای نیمه عمرهایی به مقیاس دقیقه یا کمتر دارند، طولانی‌ترین نیمه عمر متعلق به Cu-64 است که مدت آن 7/12 ساعت ،با دو حالت فرسایشی که منجر به محصولات جداگانه می‌‌شود.

منگنز

خواص فیزیکی

مَنگـَنِز عنصری با عدد اتمی ۲۵، وزن اتمی ۵۴/۹۳۸۰، دمای ذوب ۱۲۴۴ºC، دمای جوش ۱۹۶۲ºC و چگالی ۷/۲g/cm³ است. این عنصر جزو فلزات واسطه بوده و کانی اصلی آن پیرولوزیت است.

مصرف عمدهٔ این عنصر در فولادسازی است و در تهیهٔ آلیاژها نیز بکار می‌رود.

خواص شیمیایی

نماد شمیایی Mn

منگنز یکی از فلزات واسطهٔ الکتروپوزیتیو گروه VII است که پیکربندی الکترونی 3d⁵4s² دارد. (Mn(II و (Mn(III کمپلکس‌های فراوانی تشکیل می‌دهند. ترکیبات (Mn(II صورتی کمرنگ هستند. ترکیبات (Mn(III قهوه‌ای رنگ بوده و واپیچیدگی یان-تلر از خود نشان می‌دهند. منگنز IV به MnO₂، MnF₄ و برخی دیگر از کمپلکس‌ها محدود می‌شود.

منابع غذایی

• آجیل (بویژه گردو و بادام)
• سبوس گندم و همه غلات
• حبوبات تغییر نیافته
• برگ سبزی ها
• جگر
• کلیه
• بادام زمینی، لوبیا (از خانواده نیامداران)
• میوه‌های خشک

غلات به عمل آورده (تغییر یافته)، گوشت و فرآورده‌های خشک دارای میزان خیلی کمی از منگنز هستند. غذاهای تغییر شکل نیافته همانند نان غلات و حبوبات دارای میزان فراوانی منگنز هستند.

اشکال دیگر

منگنز به اشکال گوناگونی در دسترس است: نمک (سولفات و گلوکونات) کلوئید، آسپارات، پیکولینات، فومارات، سوکسینات و آمینواسید کلات). این ماده به گونه قرص یا کپسول بیشتر به همراه دیگر ویتامین‌ها و موادمعدنی دست یافتنی است.

چگونگی مصرف

درباره منگنز مقدار مجاز رهنمود شده در رژیم غذایی (RDA) نیست. رژیم رهنمود شده بر پایه جذب از راه رژیم تیپیک است و اندکی است که از بروز نشانه‌های کمبود منگنز جلوگیری کند.

میانه جذب منگنز 2 تا 9 میلی گرم در روز است. در برخی موارد کسان به میزان بیشتری (10 میلی گرم در روز) منگنز نیاز دارند.

میزان کافی و مطمئن مصرف روزانه منگنز 2 تا 5 میلی گرم برای بزرگسالان. 1 تا 3 میلی گرم برای بچه‌ها و نوجوانان و 0/3 تا 1 میلی گرم برای شیرخواران است.