ترکیب شیمیایی پودرفلزی به پراهمیتی خواص فیزیکی ومکانیکی انها نیست.با وجوداین ترکیب و ناخالصهای مخصوص تا ثیر زیادی بر خصوصیات هرپودردارند.مهمترین عامل مقداراکسیژنی است که ممکن است بصورت اکسیدها در پودریافت شود.اکسیدهای موجوددر پودر ممکن است از روش تصفیه یا از طریق سطوح پودر که در انبار یا هنگام استعمال در معرض هوا بوده اند وارد پودر شده باشند.

اکسیدهای موجود در پودر فلزی که از طریق تولیدکننده ایجاد میشود اکثرا محصول نهایی راضعیف میکند.لایه های اکسیدی نازکی که هنگام انبار یا    استعمال پودر فلزی تشکیل میشود ممکن است هیچ گونه اثر زیان آوری نداشته باشد زیرا پودر ممکن است قابل در هم جوشی سرد باشد و فیلمهای نازک بتواند بوسیله اتمسفری که هنگام عمل سینتر کردن بکار می رود کاهش یابند.با این وجود،ممکن است وجود هرگونه لایه اکسیدی قابلیت پودر را برای عمل پرسکاری سرد تبدیل به شکلی رضایتبخش کاهش دهد و موجب ترک برداری و گسیختگی آن در شکل پرسکاری سرد شود . همچنین در پودر های آهنی وجود کربن ( به صورت سمنتیت ) ، سلیسیم،گوگرد ومنگنز تاثیر زیادی بروی قابلیت پلاستیکی پودر های آهنی داشته و پرسکاری سرد آنها را دشوار می سازد.

کربن بشکل گرافیت عمل پرسکاری سرد ازنقطه نضر روغنکاری ممکن است مطلوب باشد ولی وجود ان بهنگام سینتر کردن موجب تبدیل ان به یک محصول شبیه به فولاد میشود.کربن گرافیتی اغلب بمنظورساختن اهن سختر شبیه به فولابه پودرهای اهنی افزوده میشود.